list

pozwolę sobie wkleić tu teks z WiT, bardzo radosny :)

24.06.2011 napisał do nas ksiądz.
Jeśli ktoś chce skorzystać z jego posługi, droga otwarta. (niektóre jego poglądy mogą nas razić, ale wiemy, że nie wszyscy mogą wszystko głosić. To MY możemy mówić więcej, i po to jesteśmy :)
Gdyby ktoś się kontaktował i miał swoją opinię, dawajcie znać na grupie. Będziemy zaznaczać plusiki w dokumencie "Przyjazny ksiądz KRK"
Będziemy też podawać namiary przyjaznych księży innych kościołów chrześcijańskich. Oczywiście księża RKK i ZKCh są poza konkursem, ze względu na fakt że te kościoły akceptują nas w pełni :)
----------------
Jestem kapłanem rzymsko-katolickim diecezji tarnowskiej.

Pragnę wyrazić moją solidarność i wrażliwość na problemy osób homoseksualnych, dla których ich tożsamość jest jedynym sposobem bycia w świecie i przeżywania relacji z Bogiem i ludźmi.
Jestem otwarty na dyskretną, racjonalną współpracę, duszpasterskie wsparcie i sakramentalną opiekę. Chętnie bym skonsultował się z innymi księżmi, którzy może już Was wspierają, aby próbować wypracować coś na szerszą skalę kościoła w Polsce.
Mój mail można udostępnić potrzebującym.


Myślę, że moje poglądy mieszczą się w nauczaniu Kościoła:

1. ,,Duszpasterska troska o osoby homoseksualne jest godna podziwu. Ci gorliwi duszpasterze powinni być pewni, że wypełniają wiernie wolę Chrystusa(..)” (List o duszpasterstwie osób homoseksualnych, nr 13)

2. Orientacja homoseksualna ,,sama w sobie nie jest grzechem” (List nr 3), a jej ,,psychiczna geneza pozostaje w dużej części niewyjaśniona”.  Osoby takie jej ,,nie wybierają, należy je traktować z szacunkiem, współczuciem i delikatnością, bez dyskryminacji” (Katechizm Kościoła Katolickiego nr 2358). Należy rozróżnić orientację, która ,,może być wrodzona, od aktów homoseksualnych” (Ludzka płciowość, Papieska Rada ds. Rodziny, nr 104).

3. Wolność sumienia wymaga- wolności wewnętrznej, ta z kolei wymaga- dojrzałej osobowości, która rozwija się w klimacie- samoakceptacji. Brak akceptacji osób homoseksualnych, próba ,,leczenia” czy manipulacji, powoduje u nich dezintegrację osobowości i regresywny blok rozwoju, co sprawia, że człowiekowi trudno żyć na wysokim poziomie godności, wolności i wartości.

4. Każdy człowiek bez względu na powołanie i kondycję w jakiej wypadło mu żyć, powołany jest do miłości. Formę jej realizacji odkrywa indywidualnie w swoim sumieniu, w którym przebywa sam na sam z Bogiem. Człowiek ma prawo do samorealizacji zgodnie ze swoim sumieniem.

5. Tradycja Kościoła uznaję za ,,obiektywnie nieuporządkowane” tylko akty homoseksualne. Proponuje tym osobom czystość, dzięki ,,wsparciu przyjaźni” (KKK nr 2359).

6. Niebezpieczeństwo aktów homoseksualnych nie może z góry przekreślać możliwości przyjaźni homofilnych, które w czystości chcą tworzyć wspólnotę międzyosobową.

7. Niebezpieczeństwo współżycia i ,,powtarzanie się grzechu nie stanowi samo w sobie motywu do odmawiania rozgrzeszenia”. Dodatkowo jeśli ,,penitent nie może uznać czegoś za grzech, bo znajduje się w nieświadomości zła subiektywnie niemożliwej do pokonania, to należy pozwolić mu trwać w dobrej wierze” (Vademecum dla spowiedników).

8. Należy traktować z ,,rozważną łagodnością” (Persona Humana, nr 8) szczere związki miłości, między osobami, które w sumieniu subiektywnie pewnym, czują się niezdolne do samotnego życia pozbawionego ekspresji uczuciowo-seksualnej. Osoby współżyjące, subiektywnie mogą nie mieć winy osobistej. ,,Kościół ostrzega w uogólnianiu w osądzaniu indywidualnych przypadków. Istnieją osoby i okoliczności zmniejszające lub nawet uwalniające osobę od winy moralnej” (List, nr 11).

9. Kościół choć nie popiera tzw. ,,małżeństw homoseksualnych” dostrzega jednak, że ,,tolerancja jest czymś innym niż akceptacja i legalizacja. Istnieje różnica między zachowaniem homoseksualnym jako zjawiskiem prywatnym a tym samym zachowaniem jako relacją społeczną prawnie zaaprobowaną, włącznie z nadaniem jej rangi jednej z instytucji systemu prawnego. Osoby te mogą odwołać się — jak wszyscy obywatele, na podstawie swej prywatnej autonomii — do powszechnego prawa do ochrony sytuacji prawnych wspólnego interesu.” (Uwagi dotyczące projektów legalizacji związków między osobami homoseksualnymi nr 5,6,9)

10. ,,Jest godne ubolewania, że osoby homoseksualne były i są wciąż przedmiotem złośliwych określeń i aktów przemocy. Podobne zachowania zasługują na potępienie ze strony pasterzy Kościoła, gdziekolwiek miałyby one miejsce. Ujawniają one brak szacunku dla drugich, który godzi w podstawowe zasady, na których opiera się zdrowe współżycie społeczne. Godność każdej osoby powinna być zawsze szanowana w słowach, czynach i w prawodawstwie”. (List nr 10)

11. Choć Watykan nie chce przyjmować do seminarium gejów, to orientacja homoseksualna nie jest przeszkodą do ważności święceń czy ślubów zakonnych. Święcenia kapłańskie gejów i śluby zakonne lesbijek świadomych wolności swojej wiary i relacji z Chrystusem są ważne. Duch św. ,,wybiera to co niemocne i wzgardzone w oczach świata, aby mocnych poniżyć” (1Kor.1, 27-29)

12. Nawet gdyby spekulować, że homoseksualizm jest jakąś ,,wadą ukrytą natury” to natura cała już jest odkupiona i włączona w historię zbawienia. Łaska akceptuje, nie niszczy natury a ,,Bóg z tymi, którzy Go miłują współdziała we wszystkim dla ich dobra” (Rz. 8,28).